Acı Aşk

Eskişehir’de edebiyat hocası olan Orhan, Ayşe ile evliliğin eşiğindeyken ansızın ipleri koparır, İstanbul’a gelir ve fotoğrafçı Oya ile tanışır. Kısa bir mutluluğun ardından evliliklerinin ilk günlerinde patlayan kötü olaylar, onu bir anda çetin bir aşk üçgeninin ortasına iter. Ayşe’nin bitmeyen gölgesi, Oya’nın kırılgan direnci ve yeni öğrencisi Seda’nın tehlikeli cazibesi derken Orhan’ın hayatı allak bullak olur. Karakterin kararsızlığı, suçluluk duygusu ve kaçışları sade ama etkili bir dille kurulmuş.

Film, İstanbul’u yalnızca arka plan değil, neredeyse dördüncü bir karakter gibi kullanıyor; sisli sokaklar ve sahil ışıkları hikâyeye doğru bir ton veriyor. Yönetmen ağır ama tutarlı bir ritim kurarken, müzik ve çerçeve seçimleri Oya’nın fotoğraflarıyla hoş bir paralellik yakalıyor. Oyunculuklar ölçülü ve inandırıcı; Orhan’ın bocalaması kimi anlarda sinir bozucu olsa da gerçek geliyor. Finalde kesin bir yargı yerine, bedel ve umut arasında asılı bir his bırakıyor; bu da hikâyeyi akılda kalıcı kılıyor.