Aşk Sadece Bir An

Rüzgar’ın hikâyesi ilk bakışta tanıdık gelebilir ama bu film, sıradan bir romantik şablonu alıp ona içten bir atmosfer katıyor. Şehrin arka sokaklarında bir barda mesaisini dolduran kahramanımız, dost hatırı için direksiyona geçtiği o tek gecede kaderiyle çarpışıyor. Rüzgar’ın taksisine binen Hayal, adının hakkını verircesine baş döndürücü bir esinti yaratıyor. İkili arasında doğan kıvılcım samimi, hatta yer yer sıcak bir huzur veriyor. Ne var ki Rüzgar’ın sisli geçmişi ve Hayal’in geleneklere sıkı sıkıya bağlı ailesi, bu taze aşkın rotasını karmaşık bir labirente çeviriyor.

Yönetmen, İstanbul gecelerini neon ışıklarıyla resmederken karakterlerin içsel fırtınalarını da perdeye başarıyla yansıtıyor. Özellikle bar sahnelerinde kullanılan loş renk paleti, Rüzgar’ın gizlediği sırları adeta fısıldıyor. Hayal’in ailesiyle tanıştığımız anlarda kamera, dar kadrajlarla o bunaltıcı baskıyı izleyiciye geçiriyor. Romantizmle dram arasında gidip gelen tempo, zaman zaman durağanlaşsa da duygusal yoğunluğu korumayı biliyor. Sonuç olarak, aşkın engellerle sınandığı klasik bir öykü izleyeceğinizi düşünebilirsiniz; ancak karakterlerin samimi diyalogları ve şehrin gölgelerinde saklı umut teması, bu tanıdık hikâyeyi beklenmedik derecede içten kılıyor. Barda çalınan son şarkı bitince gözlerinizde küçük bir tebessüm, belki de hafif bir hüzün kalabilir.