Balistik

Gizli görevlerin gölgeli dünyasından çıkan ana karakterimiz, kendini hem kendi zihniyle, hem de onu yaratan acımasız programla kıyasıya bir satranç maçında buluyor. Film, açılış sahnesinden itibaren izleyiciyi, kurşunlardan çok tereddütlerin havada uçuştuğu bir aksiyonun içine çekiyor. Kahramanın içsel çatışmaları, aralıklı flashback’lerle katman katman açılırken, peşindeki algoritmik avcı da gerilimi sürekli diri tutuyor.

Yönetmen, yanıp sönen neon ışıkları ve yankılı koridor sesleriyle, kahramanın zihnindeki karmaşayı görsel bir labirente dönüştürmeyi başarıyor. Hikâye klasik ajan kalıplarını kullanıyor gibi görünse de, asıl heyecanı karakterin kendi kimliğini sorgularken yaşadığı kırılmalarda buluyoruz. Ara sıra tempoyu yavaşlatan monologlar seyircinin nefes almasını sağlıyor; ardından gelen yüksek tansiyonlu takip sahneleriyle ise koltukta rahat oturmayı imkânsız hâle getiriyor. Sonuçta karşımızda, insan aklının sınırlarını zorlayan, sürükleyici ve bir o kadar da samimi bir macera duruyor.