Çıplak Vatandaş

İşçi sınıfının gündelik telaşını hicivle harmanlayan bu film, bizi İbrahim’in dar dünyasına davet ediyor. Kahramanımız, belediyede silik bir memur; dört çocuğu, bitmek bilmeyen faturaları ve her ay sonu eksiye düşen bir cüzdanla boğuşuyor. Yan işlerde koşturuyor, geceleri depo indiriyor, sabahları tekrar masa başına dönüyor. Fakat tam da umudun tükendiği bir öğle vaktinde, çılgınca bir hamleyle soyunup sokağa fırlayarak Çıplak Vatandaş’a dönüşüyor. Medyanın yıldırım hızıyla yükselttiği bu beklenmedik şöhret, ailenin sıradan rutinini altüst ederken, toplumun magazin iştahını da gözler önüne seriyor.

Yönetmen, sisteme sıkışmış bireyin haykırışını mizahla anlatmayı başarıyor; bir yandan güldürürken diğer yandan ekonomik gerçekleri suratımıza çarpıyor. İbrahim’in ünlenmesiyle gelen para, reklam teklifleri ve mahalle baskısı, karakterlerin değerlerini sorgulamasına yol açıyor. Film, sıcak mahalle dokusu ve ironik kamera kullanımıyla, 80’ler Türkiyesine dair nostaljik fakat keskin bir portre sunuyor.