Geçmişin Gölgeleri

Jenny Cole tuhaf rüyalar görmeye başlar ve bu rüyalar onu 1930’larda ölmüş İrlandalı Mary Sutton’a bağlar. Önce ürker, sonra içindeki merak ağır basar. Şüphelerini dindirmek için İrlanda’ya uçar, sisli kıyılarda, kasaba arşivlerinde ve kilise kayıtlarında iz sürer. Rüyalar birer ipucu gibi önüne düşer; her adımda geçmiş yaşam fikri biraz daha somutlaşır.

Film gizem ile melodramı sakin bir tonda karıştırıyor. Kimlik, hafıza ve aidiyet gibi temaları basit ama etkili sahnelerle kuruyor. Küçük bir kasabanın suskun tanıkları, eski fotoğraflar ve yarım kalmış mektuplar hikâyeyi taşırken, rüzgârlı tepeler ve yağmur sesi atmosferi güçlendiriyor. Tempo yer yer ağır ama merak duygusu canlı kalıyor. Büyük bir ters köşe beklemeyin; daha çok duygusal bir kapanışa doğru yürüyen, gösterişsiz bir anlatım var. Oyunculuk doğal, yönetim ölçülü. Rüyayla gerçeğin sınırı net çizilmiyor; bu da hikâyeye hoş bir belirsizlik ve sıcak bir dokunuş katıyor.