Gel Yüzelim

Sahil rüzgarının ve yapışkan yaz sıcağının sardığı bir evde, genç bir hizmetçi ile baktığı küçük kız birbirlerine sığınak olur. Ebeveynlerin yokluğunda oyunlar, küçük ritüeller ve paylaşılan sırlarla araları ısınır. Yaz uzadıkça aralarındaki bağ güçlenir; ama ikisinin de sırtında ayrı dünyaların görünmez ağırlığı vardır. Bu ağırlık, beklenmedik bir anda kapıyı çalar ve masum bir yakınlık trajik bir dönemece sürüklenir. Sınırlar, çocukluğun kırılgan sesinden çok daha sert bir tonda çizilir.

Film sakin ama vurucu bir akışa sahip. Kamera, diyalogdan çok bakışları ve küçük jestleri yakalıyor. Oyunculuklar gösterişsiz ve inandırıcı; küçük kızın merakı ile hizmetçinin sessiz direnci iç içe geçiyor. Yönetmen sınıf farkını bağırmadan anlatıyor, melodrama saplanmıyor. Müzik ölçülü, renk paleti soluk. Final ağır ama dürüst; sahne kapanınca his bir süre gitmiyor.