Isolated

Eski bir taşra hastanesinin loş koridorlarında geçen bu film, ilk dakikasından itibaren tansiyonu yükseltiyor. Gece vardiyasındaki genç hemşire Elif, rutin bir kontrol sırasında ağır yaralı hastası Bahadır’ı güvenli bir odaya taşımaya çalışırken hastaneye giren silahlı bir yabancıyla karşılaşıyor. Koridor ışıkları tek tek sönüyor, dışarıya açılan kapılar kapanıyor ve sakin bir gece nöbeti bir anda ölüm kalım mücadelesine dönüşüyor.

Yönetmen, mekânın dar alan hissini ustalıkla kullanarak izleyiciyi karakterlerle birlikte kapana kısılmış gibi hissettiriyor. Hemşirenin tecrübesiz ama kararlı duruşu ile hastanın kırılganlığı arasında kurulan bağ, sadece gerilimi değil duygusal tempoyu da diri tutuyor. Gereksiz gösterişten uzak müzik kullanımı, gerilimi doğal bir şekilde pekiştiriyor. Özellikle sessiz anların ardından gelen ani patlamalar, koltuğunuza mıhlayan cinsten.

Elif’in, tıbbi bilgisiyle doğaçlama yarattığı tuzaklar ve Bahadır’ın zaman zaman beklenmedik cesareti, karakterleri sığ tehdit kurbanlarından çok daha güçlü kılıyor. Final perdesinde ise hastane koridorlarının steril havası, korku ve umut karışımı yoğun bir atmosferle büsbütün değişiyor.

Kısacası, kan gölüne boğulmadan da yüksek gerilim yaratılabileceğini kanıtlayan, tempolu ve duygu dozu yerinde bir kaçış hikâyesi izlemek isteyenler için tavsiye edilir.