Refuge

Genç yaşında omuzlarına dünyanın bütün ağırlığı yüklenen Ayşe, anne ve babasının ansızın evi terk etmesiyle adeta hayatın soğuk yüzüyle tanışır. Bu film, onun üç küçük kardeşini hayata bağlamak adına verdiği sessiz ama bir o kadar da çetin mücadeleyi odağına alıyor. Yönetmen, İstanbul’un arka sokaklarını fon olarak kullanarak hem mekânsal hem duygusal bir sıkışmışlık hissi yaratmayı başarıyor. Öyle ki, kamera bazen Ayşe’nin nefes alışverişiyle birlikte dar koridorlarda ilerlerken, seyirci de sorumluluğun o ağır gömleğini üzerindeymiş gibi hissediyor.

Dramanın merkezinde para bulma telaşı kadar, kırılgan aile bağlarını yeniden örme çabası da var. Küçük kardeşlerin her gülüşünde umut filizlenirken, sokak lambalarının altında biriken gözyaşları karanlığı koyulaştırıyor. Film, melodram tuzağına düşmeden sıcaklığını koruyor; Ayşe’nin yılmayan bakışları sayesinde umut ve hüzün dengede kalıyor. İzlerken insan, aile sözcüğünün kelimelerden çok eylemlerle anlam kazandığını görmekten hem yıpranıyor hem güç buluyor.