Şafağa Kadar

Kız kardeşi Melanie’nin kayboluşunun üzerinden bir yıl geçmiştir. Clover, içindeki sızı dinmeyince arkadaşlarını toplayıp olayın yaşandığı ücra vadiye geri döner. Terk edilmiş bir ziyaretçi merkezinde izler ararken, maskeli bir katilin peşlerinde olduğunu anlarlar. Korku hızla tırmanır, herkes teker teker avlanır derken bir anda gözlerini açıp kendilerini aynı akşamın başında bulurlar. Zaman döngüsü onların hem laneti hem de tek şansı olur.

Bu film, klasik slasher kalıplarını döngü fikriyle tazeleyen basit ama etkili bir kurgu kuruyor. Atmosfer nemli, klostrofobik ve gerilim sürekli diri. Her tekrar, karakterlerin hatalarından öğrenmesine fırsat tanıyor; bu da hikâyeye küçük strateji anları ekliyor. Kanlı anlar ölçülü, ritim yer yer hızlanıp yavaşlıyor, bu denge seyirciyi koparmıyor. Oyunculuklar özellikle Clover’ın çaresizliği ve inadı etrafında toparlanıyor. Final, cevaplar sunarken yine de küçük bir gölge bırakıyor; tam tadında, göz yormayan bir korku turu.