Tonio

21 yaşındaki üniversite öğrencisi Tonio, beklenmedik bir trafik kazasında hayatını kaybedince, geride edebiyatla iç içe yaşayan anne babasını ve ağır bir yas duygusunu bırakıyor. Film, olaydan sonraki günleri kronolojik olmayan bir akışla ele alıyor; annenin dolabında unutulmuş bir atkı, babanın daktilosunda yarım kalmış cümleler üzerinden hafızayı kurcalıyor. Kayıp fikri sadece fiziksel yoklukla sınırlı kalmıyor, iki yazarın da kelimelerle arası açılıyor, hayatın tüm sesleri bir anda sessizliğe gömülüyor.

Yönetmen, pastel tonlu görüntüler ve sade müzik kullanımıyla seyirciyi yorgunluk vermeyen, yumuşak ama sarsıcı bir atmosfere davet ediyor. Tonio’nun kısa ömrünü ara ara geri dönüşlerle göstermesi, anlatıya beklenmedik bir canlılık katarken, finaldeki umut kırıntısı yapaylıktan uzak duruyor. Kısacası, ebeveynliğin kırılgan boyutunu inceleyen bu yapım, basit bir dramdan öte, geride kalanların kendi iç sesleriyle yüzleşme hikâyesine dönüşüyor.